حالات بیان اسامی در زبان آلمانی

انواع مختلفی از کلمه با نقش‌های مختلفی در جمله وجود دارد. اسم یکی از پرکاربردترین کلمات در جملات می‌باشد. اسم می‌تواند در جمله نقش‌های مختلفی مانند فاعل، مفعول مستقیم، مفعول غیرمستقیم و  قید مکان و زمان را به به خود بگیرد.

در زبان آلمانی هر گاه عبارت اسم نقشی می‌گیرد، حرف تعریف آن در مطابقت با نقشی که می‌گیرد صرف می‌شود. این امر باعث می‌شود تا نقشی که عبارات اسمی می‌گیرند فارغ از موقعیت‌شان در جمله باشد و با تغییر موقعیت‌شان، نقش و معنای آنها تغییر نکند. این صرف‌ها، حالات مختلف بیان اسم در جمله را شکل می‌دهند.

یک عبارت اسمی می‌تواند با حالات زیر در جمله بیان شود:

در زیر مثال‌هایی برای انواع بیان اسم در جمله ذکر شده است:

Der Tisch ist sehr groß.

Ich stelle ein Buch auf den Tisch.

Mein Buch legit auf dem Tisch.

Der Fuß des Tisches ist hoch.

Ich komme am Montag.

Wir mieten die Wohnung für einen Monat.

همانطور که در مثال‌های بالا دیدید، اسم Der Tisch در انواع مختلفی از نقش‌ها (نهادی و قید مکان،) در جمله ظاهر شده است و برای نشان دادن این نقش‌ها، حرف تعریف آنها صرف شده است. البته در حالت Genetiv اسم نیز به همراه حرف تعریف صرف شده است. اسم Der Tisch برای پذیرش نقش‌های خود، در حالات مختلفی (der Tisch, den Tisch, dem Tisch) بیان شده است. همچنین دیدید که در دو مثال آخر، عبارات اسمی در نقش قید زمان و در حالات اکوزاتیو و داتیو در جمله حضور داشتند. برخلاف تصور برخی از فراگیران زبان، حالت داتیو و یا اکوزاتیو معادل نقش‌های مفعولی نیستند. بلکه مفعول یکی از اشکال و نمود بیان اکوزاتیو و داتیو است. این حالات بیانی می‌توانند گاهی برای بیان نقش مفعولی و گاهی برای بیان نقش قیدی و … مورد استفاده قرار گیرد.