افعال دوبخشی در زبان آلمانی

در زبان آلمانی، از پیوستن یک پیشوند به فعل، فعل جدیدی ساخته شده است. این افعال که افعال دوبخشی و یا پیشوندی نامیده می‌شوند، معنایی متفاوتی نسبت به فعل اولیه خود دارند. این افعال به دو دسته تقسیم می‌شوند:

افعال دوبخشی تفکیک‌ناپذیر: در این افعال بخش پیشوندی قابل تفکیک و جداسازی نیست. در مثال زیر دو بخش فعل جدانشده‌اند.

Ich verkaufe mein Auto. (verkaufen)

Ich will mein Auto verkaufen. (verkaufen)

افعال دوبخشی تفکیک‌پذیر: در این افعال بخش پیشوندی قابل تفکیک و جداسازی است. در مثال زیر دو بخش فعل جداشده‌اند.

Ich stehe um sieben Uhr auf. (aufstehen)

بخش‌های پیشوندی که در ساختن افعال تفکیک‌پذیر مشارکت می‌کنند با پیشوندهایی که در ساختن افعال تفکیک‌ناپذیر مشارکت می‌کنند، کاملا متفاوت هستند. البته پیشوندهایی نیز وجود دارد که در ساخت هر دوگروه شرکت می‌کنند.

پیشوندهای رایج افعال دوبخشی تفکیک‌ناپذیر ساز:

be-, ent–, emp-, er-, ge-, miss-, ver–, zer–

پیشوندهای رایج افعال دوبخشی تفکیک‌پذیر ساز:

ab-, an-, auf-, aus-, bei-, ein-, los-, mit-, nach-, her-, hin-, vor-, weg-, zu-, zurück-

پیشوندهای رایج مشترک افعال دوبخشی ساز:

durch-, hinter-, über-, um-, unter-

نحوه حضور افعال دوبخشی تفکیک‌پذیر در جمله، بستگی به حضور فعل کمکی یا مدال در جمله دارد.

بدون حضور فعل کمکی یا مدال: در این حالت دو بخش فعل از هم جدا شده و بخش اصلی در جایگاه دوم قرار گرفته و صرف می‌شود و بخش پیشوندی به انتهای جمله منتقل می‌گردد.

Ich rufe meine Freundin an. (anrufen)

با حضور فعل کمکی یا مدال: در این حالت، فعل کمکی یا مدال در جایگاه دوم قرار گرفته و صرف می‌شود و فعل دوبخشی بدون اینکه بخش‌هایش تفکیک شوند، در انتهای جمله بصورت مصدری قرار می‌گیرد.

Ich muss meine Freundin anrufen. (anrufen)

در جملات سوالی نیز بسته به حضور فعل کمکی یا مدال در جمله، نحوه حضور افعال دوبخشی تفکیک‌پذیر تغییر می‌کند.

Ich rufe meine Freundin an.

Rufst du meine Freundin an?

Kannst du meine Freundin anrufen?

Wer kannst du anrufen?