حروف اضافه در زبان آلمانی

حروف اضافی، کلماتی هستند که قبل از ضمیر، اسم و یا عبارت اسمی می‌آیند و به آنها کمک می‌کنند تا اطلاعاتی در خصوص مکان، زمان و … را به جمله بیافزایند. برخلاف زبان فارسی و انگلیسی، حروف اضافه در زبان آلمانی بر روی کلمه بعد از خود تاثیر گذاشته و منجر به صرف و تغییر شیوه بیان آن ضمیر و یا اسم می‌شوند. برای مثال یک حرف اضافه ممکن است عبارت پس از خود را به شکل اکوزاتیو و یا داتیو صرف نماید. در زبان آلمانی انواع مختلفی از حروف اضافه وجود دارد. در این پست با این حروف اضافه و کاربرد آنها آشنا می‌شوید.

حروف اضافه مکانی: حروف اضافه مکانی، قید مکان را در جمله مشخص می‌کنند. این قید به سوالات «از کجا، کجا، و به کجا» پاسخ می‌دهد. قید مکان پس از این حروف اضافه، ممکن است به شکل اکوزاتیو و یا داتیو بیان شود. برخی از این حروف اضافه به شرح زیر می‌باشند:

an, auf, hinter, in, neben, über, unter, vor, zwischen

حروف اضافه زمانی: حروف اضافه زمانی، مسئولیت مشخص نمودن قید زمان را در جمله برعهده دارند. این قید به سوالات «کی، چه مدت، هر چند وقت، تاکی و از چه موقع به بعد»، پاسخ می‌دهد. قید زمان پس از این حروف اضافه ممکن است به شکل اکوزاتیو و یا داتیو بیان شود. برخی از حروف اضافه به شرح زیر می‌باشند:

bis, in, nach, seit, um, von, vor, für, über

اضافه وجهی: حروف اضافه وجهی، مشخص کننده قید حالت بوده و که چگونگی انجام کار را در جمله مشخص می‌کند. قید پس از این حروف اضافه ممکن است به شکل اکوزاتیو و یا داتیو بیان شود. برخی از این حروف اضافه به شرح زیر می‌باشند:

mit, ohne, gegen

حروف اضافه علت و معلولی: بعد از حروف اضافه علت و معلولی، قیدی می‌آید که مسئولیت پاسخگویی به سوالات «چطور، چگونه، چرا و …» می‌باشد. اکثر قیدها پس از این حروف اضافه به شکل گنیتیو بیان می‌شوند. برخی از این حروف اضافه به شرح زیر می‌باشند:

anlässlich, aufgrund, dank, infolge, seitens, trotz, wegen