زمان حال در زبان آلمانی

زمان حال ساده (Präsens) پرکاربردترین زمان در زبان آلمانی بوده و برای بیان حالات و اعمال بسیاری کاربرد دارد. ساختار این زمان از دو فرم کلی تبعیت می‌کند؛ در قالب حضور یک فعل در جمله و یا حضور فعل اصلی به همراه فعل مدال.

جمله با یک فعل: در این حالت فعل در جایگاه دوم قرار گرفته و مطابق با نهاد یا فاعل صرف می‌شود.

Das ist Felix. Er spielt schon seit fünf Jahren Fußball.

جمله به همراه فعل اصلی و فعل مدال: در این حالت جمله دو فعل دارد. فعل مدال در جایگاه دوم قرار گرفته و صرف می‌شود و فعل اصلی به شکل مصدری در انتهای جمله قرار می‌گیرد.

Er soll jetzt nach Hause kommen.

کاربردهای این زمان عبارتنداز:

بیان شرایط و یا حقایق

Das ist Felix.

بیان عملی بصورت روتین و مکرر

Jeden Dienstag geht er zum Fußballtraining.

بیان مدت زمان انجام عملی در محدوده حال

Er spielt schon seit fünf Jahren Fußball.

عملی برنامه‌ریزی شده در آینده

Nächsten Sonntag hat seine Mannschaft ein wichtiges Spiel.

برای ساختن زمان حال ساده، کافی است تا نهاد یا فاعل را در ابتدای جمله قرار داده و پس از آن فعل را در حالت صرف شده خود، در جمله قرار دهید.

نکته قابل توجه در اینجا این است که از حیث صرف، افعال در زبان آلمانی از دو دسته کلی تشکیل شده‌اند؛ افعال منظم (افعال ضعیف) و افعال نامنظم (افعال قوی).

افعال منظم (ضعیف): این افعال عموما از طریق حذف en- مصدری و اضافه نمودن شناسه صرفی فعل ساخته می‌شوند.

افعال نامنظم (قوی): این افعال همانند افعال ضعیف صرف می‌شوند، با این تفاوت که در بن و ریشه فعلی خود، تغییر آوایی و حرفی دارند.

در حالتی که فعل اصلی جمله به همراه فعل مدال بکار می‌رود، فعل مدال در جایگاه دوم قرار می‌گیرد و صرف می‌‎شود و فعل اصلی که عمدتا معنی عمل و کار را منتقل می‌کند و برعهده دارد، در انتهای جمله به شکل مصدری قرار می‌گیرد.

Der Student muss fleißig lernen.

دانش‌آموزان باید سخت مطالعه کنند.

Meine Töchter mögen nicht laute Musik hören.

دختر من دوست ندارد با صدای بلند موسیقی گوش کند.