زمان حال کامل در زبان آلمانی

یکی از پرکاربردترین زمان‌ها در زبان آلمانی، زمان حال کامل است. این زمان بر عملی دلالت دارد که در گذشته بطور کامل انجام شده است. برای ساخت این زمان، فعل جمله به شکل دوم (Partizip II) خود در آمده و افعال sein و یا haben، آن را به عنوان فعل کمکی در جمله همراهی می‌کند. لازم به ذکر است در این زمان، فعل کمکی sein و یا haben در موقعیت دوم قرار گرفته و صرف می‌شود و فعل اصلی در قالب شکل کامل خود، به انتهای جمله منتقل می‌شود.

Ich habe gemacht.

Wir haben gemacht.

اکثریت افعال از فعل کمکی haben و تعداد اندکی از فعل کمکی sein برای ساختن حال کامل استفاده می‌کنند. تخصیص فعل کمکی در زمان حال کامل، به لازم و یا متعدی بودن فعل ارتباط دارد.

افعال لازم، افعالی هستند که به مفعول نیازی نداشته و برای کامل کردن معنی جمله‌ای که در آن قرار گرفته‌اند، فقط نیاز به نهاد دارند (مانند فعل آمدن).

افعال متعدی، افعالی هستند که برای کامل شدن معنی به مفعول نیازی داشته باشند (مانند فعل گرفتن). برخی از افعال متعدی به دو مفعول نیاز دارند.

فعل کمکی sein: این فعل کمکی صرفا افعالی را همراهی می‌کند که هم از نوع “افعال لازم” بوده و هم توصیف کننده حرکت و یا تغییر حالت باشند.

افعال نشان دهنده حرکت:

Er ist mit dem Zug gefahren.

Wir sind sehr schnell gelaufen.

افعال نشان دهنده تغییر حالت:

Ich bin am Mittag aufgestanden.

Der König ist gestern gestorben.

برخی از افعال فوق ممکن است در معنای “افعال متعدی” بکار بروند و برای تکمیل معنای خود نیاز به مفعول داشته باشند. در این صورت، در زمانی که به مفعول نیاز دارند از فعل کمکی haben استفاده می‌کنند. در جملات 1 و 3 فعل لازم و در جملات 2 و 4 فعل متعدی است.

1) Sie ist mit dem Auto gefahren.   او با ماشین رفت

2) Sie hat das Auto gefahren.       او ماشین را راند

3) Wir sind nach Basel geflogen.       ما به سمت بازل پرواز کردیم

4) Der Pilot hat das Flugzeug geflogen.   خلبان هواپیما را به پرواز درآورد.

فعل کمکی haben: برای ساختن حال کامل سایر افعال (افعال متعدی) از فعل کمکی haben استفاده می‌شود. افعال haben و sein اگر به عنوان فعل اصلی در جمله حضور یابند، به شکل کامل در آمده و به انتهای جمله می‌روند. فعل کمکی هر کدام از این افعال مشابه خودشان خواهد بود.

Ich bin im Kino gewesen.

Ich habe ein Auto gehabt.

در زبان آلمانی، زمان گذشته را می‌توان با گذشته ساده و حال کامل بیان نمود. برای بیان گذشته در محاوره، بیشتر از حال کامل و در نوشتار، بیشتر از گذشته ساده استفاده می‌شود.