افعال لازم و متعدی در زبان آلمانی

فعل در جمله بر حالت و یا عملی دلالت می‌کند. فعل عمل و یا حالتی را به فاعل نسبت می‌دهد و از طریق آن عمل می‌تواند بر مفعول اثر بگذارد؛ از این نظر افعال به دو دسته تقسیم می‌شوند. افعال لازم و متعدی. راه‌های بسیاری برای تشخیص لازم و یا متعدی بودن فعل وجود دارد. یکی از این راه‌ها مراجعه به فرهنگ لغت است. راه دیگر توجه به معنی فعل می‌باشد. روش سوم استفاده از پرسش سوال «چه چیزی را» و یا «چه کسی را» از فاعل فعل جمله است. پاسخ این پرسش مشخص کننده مفعول مستقیم است. در این روش، اگر پاسخ در جمله یافت شد، آن فعل متعدی و در غیر اینصورت لازم است.

افعال لازم: افعالی هستند که برای بیان معنا و منظور خود به «مفعول مستقیم» نیازی نداشته باشند و برای کامل شدن معنی جمله‌ای که در آن قرار گرفته نیاز به نهاد و یا فاعل دارند. البته برخی از این افعال اسمی در حالت صرفی داتیو می‌گیرند. لازم به ذکر است جملاتی که حاوی این افعال هستند را نمی‌توان مجهول کرد (البته به شکل معمول). همچنین این افعال با فعل کمکی sein به شکل حال کامل درمی‌آیند.

Ich Tanze.

Wir sind schnell gelaufen.

Sie hilft ihm.         اسم در حالت داتیو گرفته است.

افعال متعدی: افعالی هستند که برای بیان معنا و منظور خود به «مفعول مستقیم» نیازی داشته باشند. این افعال می‌توانند بیش از یک مفعول داشته باشند. اکثر افعال در زبان آلمانی متعدی هستند. لازم به ذکر است جملاتی که حاوی این افعال هستند را می‌توان به راحتی مجهول نمود (البته به شکل معمول). همچنین این افعال با فعل کمکی haben به شکل حال کامل درمی‌آیند.

Ich esse einen Apfel.

Wir spielen Musik.

Heute hat Vera eine Sandburg gebaut.

نکته: در نظر داشته باشید لازم و یا متعدی بودن به معنای فعل برمی‌گردد. لذا هیچگاه صرفا از ظاهر فعل در خصوص لازم و یا متعدی بودن آن قضاوت نکنید. در مواقعی یک فعل می‌تواند لازم و در مواقعی دیگر متعدی باشد. بهتر است همیشه به معنای فعل و ساختار جمله توجه کنید. مثلا فعل Fahren در یک جمله می‌تواند معنای فعل لازم را بدهد و در جمله‌ای دیگر فعل متعدی.

Ich Fahre nach Deutschland.   فعل لازم

Ich Fahre ein Auto.  فعل متعدی

ein Auto مفعول مستقیم است.